بررسی اثر بازدارنده‌های خطی و شاخه‌دار بر جلوگیری از تجمع ذرات آسفالتین در نفت خام با استفاده از روش ویسکومتری

رسوب آسفالتین در مخازن نفتی، یکی از مشکلات بسیار مهم در تولید از مخازن می‌باشد. انسداد در محیط متخلخل سازند نفتی، دهانه چاه و تأسیسات فرآورشی از مشکلات جدی تولید نفت های آسفالتینی است. آسفالتین‌ها به طور کلی ترکیبات سنگینی هستند که در نفت یافت می‌شوند. این ترکیب دارای ساختار مولکولی پیچیده‌ای است که می‌توان از آن به‌عنوان مجموعه مولکول‌های غیر هیدروکربنی قابل حل در بنزن و غیرقابل حل در حلال‌های با جرم مولکولی کم و نیز نرمال آلکان‌ها یاد کرد. بر اساس مطالعات آزمایشگاهی متعدد گمان می‌رود این ترکیبات به صورت پاره‌ای حل شده و به حالت کلوئیدی در نفت وجود دارند. عوامل تشکیل رسوب در مخازن، تغییرات فشار، دما و ترکیب نفت می‌باشد. این عوامل سبب به هم خوردن تعادل شیمایی موجود در مخزن می‌گردد که نتیجه آن به صورت تشکیل رسوب خواهد بود. از این رو بررسی راه‌های ممکن در جلوگیری از رسوب آسفالتین با ارزش می‌باشد. یک راه ممکن برای جلوگیری از رسوب آسفالتین، اضافه کردن پایدار کننده‌های آسفالتین به عنوان بازدازنده به نفت است. بازدارنده‌های آسفالتین مشابه رزین‌ها عمل می‌کنند، آسفالتین‌ها را به حالت کلوئیدی درآورده و آن‌ها را به حالت محلول نگه می‌دارند. کارآیی یک بازدارنده عمدتاً به ویژگی‌های ساختاری و شیمیایی آن بستگی دارد. همچنین توانایی بازدارنده برای پایدار کردن آسفالتین‌ها بستگی به حلال و محیط پراکندگی دارد. در این پژوهش، تأثیر بازدارنده‌های خطی و شاخه‏دار بر روی نقطه شروع رسوب با استفاده از روش ویسکومتری بررسی شده است. نتایج نشان می‌دهد کاهش طول زنجیر هیدروکربنی به واسطه شاخه‌دار شدن و ممانعت فضایی بین گروه‌های متیل، سبب کاهش قدرت بازدارندگی دودسیل بنزن سولفونیک اسید شاخه‌دار نسبت به دودسیل بنزن سولفونیک اسید خطی می‌شود.